Beurshandelaar is als een toegewijde huisvrouw
Naast onberekenbaar, angstig en centimenteel, blijkt de beurshandelaar ook egocentrisch. Zo stelde handelaar Rob Koenders van Harmony vermogensbeheer over het plan van 20 miljard van de Nederlandse staat vandaag in de krant: “Dergelijke plannen jagen beleggers alleen maar meer schrik aan.” Maar was die 20 miljard dan bedoeld om de beleggers meer vertrouwen te geven?
Ik geloof van niet… Het geld is hooguit bedoelt om de enge gevolgen van schyzofrene, centimentele beurshandelaren enerzijds en een sensatiebeluste media anderzijds te bestrijden. Dat is vechten tegen de bierkaai natuurlijk, maar zoals wel vaker is het beter druppelen op een gloeiende plaat dan in een volle emmer. De 20 miljard moet de bedrijven ondersteunen die door de beurskrag de waarde van hun aandelenportefeuille zien slinken en het vertrouwen van de gemiddelde Nederlander versterken. Maar is dat laaste wel nodig, of is ook dat overbodig?
Handelaren en media
De beurshandelaar is te vergelijken met een toegewijde huisvrouw die op een zonnige dag onmiddellijk de was binnenhaalt als ze een druppel ziet vallen. Hij handelt op basis van geruchten en zoekt die ook op. Er is echter één groot verschil met de situatie van de huisvrouw. De beurs is vol van ‘selfulfilling prophecies’, terwijl het weer zich tot op heden niets heeft aangetrokken van huisvrouwen die de was binnenhalen. En dat is maar goed ook, want het weer is al wisselvallig genoeg in Nederland.
Maar de ‘selffulfilling prophecy’ is deels een facade. Erachter gaat een sensatiebeluste media schuil. Net als in haar relatie met de politiek, houden media en beurs elkaar in een wurggreep. En hier zit ook een belangrijk verschil met de crisis van de jaren dertig van de vorige eeuw. Niet dagelijks maar de hele dag wordt de handelaar bestookt met negatief nieuws en geruchten.
Beide vergeten voor het gemak dat als de beurs 200 punten is gezakt, 5% ook een stuk minder is. Kon de beurs enkele jaren geleden nog makkelijk 25 punten (4 a 5%) zakken, morgen is 25 punten ineens 10%. Paniek dus… en elke druppel valt in een volle emmer.
De gemiddelde Nederlander
De Nederlander zelf ziet het met lede ogen aan, maar maakt zich er nog niet al te druk over. Het is maar een buitje en na regen komt zonneschijn, dus laat die slappe was maar lekker hangen. Zolang zijn salaris betaald wordt en de schappen vol liggen, blijft hij lekker kopen en klagen over de hoge prijzen. De overheid moet het maar oplossen en ondanks dat politici niet te vertrouwen zijn, gaan we ervan uit dat dat wel gaat lukken. En ook daar mogen we blij mee zijn.
Maar wie is nu de slemiel? Zelfs in dit soort roerige tijden zijn er beurshandelaren die hun slag slaan en in één klap rijk worden. De Nederlandse burger daarentegen laat zich voor de gek houden door een overheid die met droge ogen beweert dat de miljarden die erin worden gestoken niet ten koste van zijn portemonnaie gaan. Maar linksom of rechtsom, die burger is de klos. In het uiterste geval verliest hij zijn spaargeld. Zo niet dan gaat hij of meer belastingen aan de overheid betalen, of hogere prijzen aan bedrijven die hun schuld bij de overheid moeten afbetalen.
Het was allemaal een stuk eenvoudiger geweest als de beurshandelaar wat had van de onverschilligheid van de gemiddelde Nederlander en die gemiddelde Nederlander wat meer van de schyzofrenie van de beurshandelaar. Volgens mij zou daar zelfs het weer in Nederland van opknappen.